تکامل مکران ساحلی، طی کواترنر پسین

منطقه مورد بررسی در جنوب شرق کشور و بخشی از مکران ساحلی محسوب می شود که بیشتر از خلیج های امگا شکل و تراس های دریایی تشکیل شده است. روش این تحقیق متکی بر روشهای GIS، زمان سنجی به روش کربن14 و پیمایش های میدانی بوده است. قدیمی ترین شواهد جغرافیای کواترنر دراین مناطق به سنyr BP 17600 در خلیج چابهار به دست آمده که قابل تطابق با پیشروی فلاندرین پس از آخرین فاز یخچالی است و پس از آن آخرین توالی رسوبی پسرونده در منطقه مکران ساحلی شکل گرفته است. بر اساس نتایج زمان سنجی و موقعیت خطوط ساحلی گذشته، فاصله زمانی تشکیل هر دوره از خطوط ساحلی دیرینه در خلیج های گواتر، چابهار و درنگو به ترتیب 113، 223 و 130 سال به دست آمده است. همچنین نرخ بالاآمدگی خشکی از حدود 5000 سال پیش تا کنون بر اثر وقوع گسل های متعدد 4 برابر افزایش داشته و عوارض جغرافیایی ساحلی را دچار تغییرات کرده است. کلید واژه‌ها: جلگه ساحلی مکران، تغییرات ساحلی، کواترنر ، ژئومرفولوژی ساحلی، زمان سنجی کربن